Өнөөдөр яагаад ч юм гэнэт тээр нэгэн хаврын явдал санаанд орж ирээд. Хааяа хааяа бага байхад болж өнгөрсөн явдлууд дурсамж болон санаанд орж ирээд байдгиймаа хэхэ. Би 8-р ангид сурч байсийм даг. 5 дахь өдөр хичээлээ тараад л сумын төвөөс 20 орчим км зайтай хөдөө байдаг өвөөгийнхрүүгээ унаанд дайгдах ч юмуу аавынхаа планет-5 ийг унаад л жийрийлгэдэг байлаа. Амралтын 2 өдөр өвөө ах хоёртоо тус дэм болж байгаад л бүтэн сайны шөнө гэртээ шуугиж ирээд л маргааш нь хичээлдээ явдаг байсын. Хөдөөний ажил дуусна гэж байхгүй өдөр бүр нэгэн хэвийн хийдэг ажлаа давтаад л хийгээд байна. Тэр жилийн хавар өвөө, ах 2 маань бүтэн нойртой хоноогүй юм даг. Юу гэвэл хоттой хонинд маань боохой(Чоныг хэлж байгаан. Манай нутгийнхан Чоно гэж нэрийг нь хэлэхээс цээрлэж Боохой, Хангайн амьтан гэх мэтээр ярьдаг) шөнө бүр орж ирээд бужигнуулж байгаад явдаг болсон байсын. Яагаад ийм явдал болоод байгаа шалтгааныг олох гэж баахан бодол болоод ололгүй олон хоносым даг. Тэгсэн харин нутгийн хэдэн залуус ойролцоох уулнаас чонын бэлтрэг сууличихаад буцах замдаа өвөөгийнхөөр буугаад мордсон байгаа юм. Чонын бэлтрэг суулисан бол харих замдаа заавал усаар гэтэлж гарах, үнсэн дээгүүр гарах зэрэгээр тойруу замаар явж замаа төөрүүлэх хэрэгтэй гэдгийг тэр хэдэн залуус мэддэггүй байснуу эсвэл албаар хорлох гэж шууд өвөөгийнд буусан байх. Чоно гэдэг амьтан аймар ухаантай шүү дэ бэлтрэгүүдээ алдсан чоно яасан ч зүгээр байхгүй тэр хэдэн хүний мөрөөр мөшгин ирж хариугаа авч байгаа нь тэр. Хаваржаанд хашсан хонинд шөнө дөлөөр ороод л хамгийн өнгөтэй өөдтэй эр хонинд хүрч аваад л явчихна. Тэгээд бүр шөнө бүр ирнэ. Ах хашаан дотроо дахаа өмсөөд, дарвинкаа бариад л сууна шүү дэ. Ахыг тэгэд сууж хонох шөнө орж ирэхгүй. Сууж байгаад ганц цаг нүдний хор гаргах хооронд нь орчихно. Үнэхээр сиймхийг андахгүй. Хашаан дотор хүн байгааг яаж ч мэддийн бүү мэд. Бас нэгэн сонин нь өвөөгийнх хоёрын хоёр хоточ нохойтой тэр 2 бол зэгсэн сайн ноход байсан. Нэг нь бүр анд авч явдаг анч нохой байсийн. Тэгтэл тэр 2 чинь тэр үеэр байгаа байхгүй нь мэдэгдэхгүй таг чиг болчихдог байсан. Өвөө заримдаа өөдгүй муу 2 хог чонотой нөхцөөд байгаан болуу гэж ирээд л уурлахчаа аяддаг байлаа. Ингээд олон шөнө нойргүй хонож, олон ч хонио алдсан да. Би дотроо тэр хэдэн залуучуудыг болгоод өгөх юм сан гээд л үзэн яддаг байлаа хэхэ. 2 сар орчмын дараанаас нэг юм ирэхээ больж билээ. Тэр хэдэн залуусын харгайгаар нэгэн хаврыг хэцүүхэн өнгөрөөж, овоо ч хохирол амсаж билээ :-)
No comments:
Post a Comment